Kokosnoten, Pagodes en brandende tranen!

Lieve allemaal,

Dit zal alweer het laatste berichtje zijn op deze verresterre blogspot van een Sterre die ver is, over een weekje ben ik thuis!

De afgelopen weken hebben Saar en ik, na afscheid van Ilse te hebben genomen, Vietnam verkend. Nouja, Vietnam is echt best wel enorm, dus we hebben een beetje van het zuidelijke deel gezien. We kwamen aan in Ho Chi Minh city waar bleek dat je in Vietnam het regenseizoen wel serieus moest nemen, het regende bijna de hele dag! Gelukkig konden we ons in het Fine Arts museum prima binnen vermaken, ze hadden mooie moderne vietnamese beeldhouwwerken en schilderijen, met af en toe een verwijzing naar de oorlog.

Al die steden van de afgelopen maand hadden best veel van onze energie gekost en het enige wat we eigenlijk wilden doen was keihard chillen. Dus dat gingen we dan ook doen aan het strand! We zagen nog even hoe groot Hi Chi Minh city was: na een uur waren we de stad nog niet uit. En toen kwamen we aan in Mui Ne. We gooiden onze backpacks in de hoek van onze prive bungalow en hebben 6 dagen niks anders gedaan dan in onze bikini's kokosnoten gedronken die voor onze neus uit de boom werden gehaald, in de schaduw in de hangmat boeken gelezen en in de superwarme zee van de rust genoten.
Mui Ne is een schattig toeristisch kustplaatsje, het hele dorp ligt langs het strand, dus het is maar 1 straat. Dit neemt niet weg dat we tot 2 keer toe verdwaald zijn, s'nachts zien dingen er nou eenmaal anders uit dan overdag. Maar het kwam niet alleen door onze nachtblindheid, Vietnamezen zien namelijk ook niet zo de handigheid in van huizen logisch nummeren. We waren namelijk op weg naar een bar die op nummer 120 zat en tja, nummer 120 kan zo naast nummer 190 liggen blijkbaar...

De laatste dag besloten we dat we toch nog wat van de omgeving moesten zien en zijn we naar zandduinen geweest achterin een open jeep. Eerst naar de witte zandduinen en toen naar rode! Ook maakten we nog een romantische wandeling door een knalrode canyon op blote voeten!

Na al die hitte werd het tijd om naar de bergen te vertrekken, daar zou een wat aangenamere temperatuur zijn! Na een busride from hell kwamen we in Dalat aan. Die toevoeging from hell kwam vooral omdat we in een wat verouderde aziatische bus zaten, niet geschikt voor lange Nederlandse benen en dan nog de toevoeging haarspeldbochten was voor mij een wat mindere ervaring. Natuurlijk overleef ik het altijd weer gelukkig! In Dalat hebben we ons als typische toeristen gedragen. Er was zelfs een Vietnamese versie van de keukenhof! Het mooiste was het treinritje naar een Pagode die helemaal a la Gaudi gemozaiekt was met oud servies en af en toe een stukje bierfles.
Verder was gewoon over straat lopen leuk, met allerhande verkoopwaar aan je voeten uitgestald en Vietnamezen met typische vietnamese hoeden en draagmanden aan ieder uiteinde van een stok.

Gisteren zijn we weer terug gekomen naar Ho Chi Minh city waar we nog een boel te doen hebben! Vandaag hebben we een Chinese pagode bezocht, ik wist niet wat ik zag! De pagode is een mix tussen boeddhistisch en taoistisch, dus er stonden naast een boel boeddha beelden ook een heleboel beelden van allerlei chinese krijgsheren/goden. Het stikte er van de mensen die allemaal weer stikten van de wierookstokjes, wat voor een bijzondere sfeer en geur zorgde.

In de wijk van de pagode hadden we ook een lekkere lost in translation ervaring: We aten bij een restaurantje met alleen Vietnamese menukaart. Sara kreeg moodlesoep met gras na duidelijk gemaakt te hebben dat ze no animals eet, en ik kreeg lekkere loempia's! Met een sausje... hmm lekker worteltjes dacht ik na eerst voorzichtig geproefd te hebben of het niet te scherp was. De volgende hap bleek iets te enthousiast.. Sara zei je bent een beetje rood.. en daar kwamen de tranen al en zelfs die waren pittig en brandden in mijn ogen!

De komende dagen gaan we de stad nog wat verder verkennen, naar een Jazz concert in het theater en naar een waterpoppen voorstelling... ben benieuwd! En dan donderdag vertrekken we naar Maleisie, daar nog een paar daagjes zijn en dan een nachtje Londen (ofnouja.. Stansted) en Eindhoven international airport :)!!

Heel veel liefs voor jullie allemaal en tot heel snel!
xx Sterre




Beeld in Museum of Fine Arts




Slapen kan overal




Chillen in de hangmat op Mui Ne Beach




Wandelen op blote voeten bij de fairy river




Witte zandduinen




Winkelen op de markt




Gedroogd fruit: de specialiteit in Dalat




Sara met de communistische propaganda




Het is hier Sterre-land!




Balonnen verkopen, waarom niet op de fiets?




Sara en Sterre in de trein




Je ziet hier heel veel vogels in kooitjes, ik denk dat het geluk brengt ofzo!





De Gaudi pagode




Een draakje




Boeddha in de pagode




Lekkere fruitjes




Wierook en bidden




Enge Taoistische god




Drive tru poncho winkel




Ik en uncle Ho




Schuilen voor een ropisch regenbuitje, dan drinken we maar een kokosnoot!

Cambodja: Oh my buddha!

Er komt een vrouw met een grote stapels sjaals in haar kleine armen op me af gelopen. "Lady, wanna buy scaaarrr?" "No thank you!" "Maybe scar for your mum?" Nee, dat zal ze leuk vinden...

Cambodja.. Wat ben je mooi maar ook vies, extreem vriendelijk maar ook extreem opdringerig en rijk maar ook heel arm tegelijk. Jullie snappen, ik heb mijn oordeel over dit land nog niet helemaal helder. De mensen zijn super vriendelijk, de baas van ons hotel in Siem Reap vroeg ons op een ochtend: How are you tomorrow? Met een dikke grijns op zijn gezicht. Onze tuktuk chauffeur bedankte ons dat wij naar zijn land waren gekomen om het te leren kennen en als je afscheid neemt van iemand wordt je vaak veel geluk toegewenst. Aan de andere kant is Cambodja wel een van de armste landen ter wereld en is het dan misschien ook niet heel raar dat op het moment dat je op straat stapt je van alle kanten aangesproken wordt of je niet een tuktuk wil, eten wil kopen voor kinderen of dan misschien een voeten massage (foo massa) wil.
Door al deze indrukken lijkt Australie al heel lang geleden. Daar waren de mensen ook heel vriendelijk, als ik terug in Nederland ben ga ik dat zeker missen. Iedereen vroeg altijd hoe het met je ging, van docent op de uni tot cassiere bij de supermarkt. En als je ergens even moest wachten werd er standaard een praatje met je aangeknoopt, wat vond je van Australie, waar was je naar op weg, waar kwam je vandaan, en een hele goede reis nog!
Natuurlijk heb ik Nederland zeker gemist in de tijd dat ik weg ben geweest. Mijn huisje en huisgenoten aan de IBB. Rondhangen op de 16e verdieping van het van Unnik, en dan met name in het Djembehok. Koffie bij de Gutenberg. De laatste woensdag van de maand in het Pothuys. Fietstochten door het Brabantse land. Basketball op maandagavond (voelt nog steeds raar als ik een maandag niks doe). De eerste tandjes en stapjes van kleine Liv. Wetend dat al die dingen op me wachten heb ik veel zin om weer naar huis te komen!

Maar nu nog genieten van alle indrukken hier! We zijn begonnen in Siem Reap, een stadje dat voornamelijk op de toeristenindustrie draait, vlakbij liggen namelijk de tempels van Angkor! Angkor was de grootste pre-industriele stad ter wereld en er staan tientallen tempels rond de bekendste: Angkor Wat. Omdat het dus allemaal niet zomaar te lopen is zijn we drie dagen met de tuktuk van tempel naar tempel ge-tukt en dat was fijn met deze tropische hitte! Ernorme tempels en het is heel apart om voor te stellen dat terwijl Europa in zijn middeleeuwen winterslaap zat er hier zulke mooie dingen zijn gebouwd. De meeste tempels zijn versierd met hindoeistische goden en verhalen en zijn later boeddhistisch geworden en daarmee werden er boeddha beelde in geplaatst. Een interessante mix dus, en veel om te bekijken. We hebben al 3 keer wierook of jasmijn bloemen aan een stokje geregen geofferd en bovendien zijn we gezegend door een non en die heeft ook rode draadjes om onze polsen gebonden dus dat zit wel goed!

Verder hebben we nog een floating village bezocht, een dorpje dat op het water ligt en bestaat uit voornamelijk Vietnamezen die in een woonboot of gewone boot wonen omdat ze geen land bezitten, en omdat 'ze het gewoon fijn vinden om in het water te leven', volgens onze chauffeur. Zelfs de winkels waren op bootjes! Het leukste vond ik dat ze op sommige bootjes echt geprobeerd hadden een tuintje te maken, met allemaal bloemen en plantjes :)

Na toen nog twee dagen he-le-maal niks te hebben gedaan behalve keihard chillen zijn we met de bus naar Phnom Penh gegaan, de hoofdstad van Cambodja. Hier is het Tuol Sleng genocide museum. een gevangenis en ondervragings centrum in de jaren '75-'79 toen de Khmer Rouge aan de macht was (Antropologen die Trauma hebben gevolgd kunnen zich misschien de docu nog herinneren die we gezien hebben). Ook zijn aan het rand van de stad killing fields waar we willen gaan kijken. Dit deel van de geschiedenis staat dus in grote tegenstelling met het Angkor tijdperk.

Vandaag was onze eerste dag in Phnom Penh en hebben we de stad en het nationale museum met super mooie beelden en een leuke antropologisch verantwoorde tentoonstelling over het leven op het platteland. Even wennen aan deze drukke stad waar iedere keer dat je de straat oversteekt je hart een stukje sneller gaat kloppen (Help, tuktuks, motors, scooters, fietsen, auto's van alle kanten, die echt niet even voor je stoppen, wat dacht jij nou?). Vlakbij het hotel (ja, een hotel ja, heel luxe na 2 weken met zn drieen achterin een busje schouder aan schouder slapen) is een grote markt met groenten en fruit en nog half levende en rondspartelende vissen. Ik denk dat ik ongeveer 50% van de koopwaar herken en zo'n 10% zal ook in Nederland te koop zijn.

Het eten is ook heel speciaal, soms positief, soms wat minder. De noodlesoepjes gaan er altijd goed in bij mij (de eerste 3 dagen had ik al 6 keer een noodlesoep naar binnen gewerkt) maar toen ik een typische Khmer salade bestelde en ik rauwe stukken vlees tussen mijn mango, basilicum en pinda's vond besloot ik dat toch maar te laten staan, ik bedoel het gelukkige drietal van de buik, maag en darmen tolereren mijn soms ietswat gewaagde etenskeuzes nog steeds maar je moet het lot niet tarten.

Nu nog wat fotootjes en dan mijn soepje eten, Ilse is me al aan het voeren nu!
Kusjessss
Sterre




Een nieuwe tempel in de stad




In de Tuktuk!




Natuurlijk weer druk fotos maken



Zonsopgang bij Angkor Wat. Dat betekent dus om 4 uur opstaan...



Daar issie dan!



En wij erbij!



En een aapie




Goed beschermd tegen de tropische regens



Een winkeltje in de floating village op het Tonle Sap meer



Rijst bij?



Waterval met heilig water

My final decision is: Maybe

----- Om in het echte roadtrip gevoel te komen: Luister mee met de cd die wij platdraaien tijdens het rijden: Cinema van The Cat Empire: http://www.youtube.com/watch?v=1kwZFNI6rOc&feature=PlayList&p=D665001C8F8AC55C&playnext_from=PL&playnext=1&index=3 -----

Howdy Mates!

Jahaa sinds we onze roadtrip begonnen zijn heb ik het echte Australie leren kennen, en hoe noordelijker we komen hoe erger het accent wordt. Het hoogtepunt was toch wel een bejaardencamping 2 nachten geleden waar ik het gevoel had dat we in de Australische versie van Sweet Home Alabama terecht gekomen waren. Country muziek en mannen met cowboy hoeden, kampvuurtje erbij en als bonus de zee op kruipafstand. Er was live muziek van 5 o'clock ' till late'. Toen wij om 9 uur , na onze tofu en marsmallows op het door Sara professioneel in elkaar gezette kampvuur geroosterd te hebben naar de bar gingen om een biertje/wijntje/sapje op mijn lieve nichtje Liv's eerste verjaardag te drinken waren we dan ook diep teleurgesteld dat het feest alweer voorbij was. Maar wij maken overal een feestje van dus het was nog goed uit te houden bij het enorme kampvuur achter de bar, en zo konden we nog met de echte locals mengen, en verhalen horen van een buldozer bestuurder die over het voertuig praatte alsof het zijn vriendin was.

Verder mengen we ons ook flink onder de toeristen, met boottripjes naar Whitsunday islands, BBQen op het op 1 na mooiste eiland van de wereld (volgens National Geographic), snorkelen in the Great Barrier Reef en yoga op mijn yogamatje 's morgens op het strand in Noosa. Ook heb ik eindelijk na wat mislukte pogingen in de rest van de wereld echte dolfijnen gezien! In Byron Bay, the number one peace and love hotspot volgens Kluun en Ilse, bij het vuurtoren uitkijk punt konden we de schattige beestjes spotten. We kamperen verder wat af met onze Wicked Campervan, de beste plekjes zijn de parkeerplaatsen aan het strand waar je gratis mag overnachten. Toiletgebouwtje, gastankje en klapkrukjes erbij, hoppa!

Morgen gaan we weer naar beneden, afscheid nemen van onze lieve Wicki in Brisbane, daar nog even chillen en dan naar Azie! Via Kuala Lumpur naar Cambodja en Vietnam en dan nog een paar daagjes Malesie, voordat we een nacht op London Stansted door moeten brengen en dan door kunnen naar Eindhoven. Maandag 30 Augustus om een uurtje of 8 's morgens is iedereen welkom voor een enorm feest op Eindhoven airport!

Heeel veel liefs voor jullie allemaal, ik mis jullie en kijk af en toe al stiekem uit naar mijn terugkomst!

Xx Sterre




Zo een foto om het chill gevoel over te brengen, Ilse en Sara hebben beter hun best gedaan om met het internet hier te worstelen, dus voor meer kijk op: http://www.saratenbrinke.blogspot.com & http://www.phileine.blogspot.com (om het lekker makkelijk te maken hebben we onze blogs hetzelfde genoemd: Alle Wicked Vans hebben een spreuk op de achterklep, dit is de onze!)

Warm en Koud - Van Darwin naar Melbourne

Lieve Allemaal!

Terwijl jullie in Nederland in de 38 graden zitten te puffen ben ik weer aangekomen in koud Melbourne! Sinds ik weg was heeft de winter de stad echt overgenomen en ik draag flink wat laagjes kleding. Het was een hele overschakeling om vrijdag middag nog in de schaduw van de palmbomen aan het stand in Darwin te liggen en toen zaterdag ochtend vroeg in mistig Melbourne aan te komen. We vlogen met Tiger airways dus hadden weer een uurtje vertraging (toen we naar Alice Springs vlogen hadden we 5 uur vertraging) maar dit keer had ik daar geen enkele moeite mee en hoopte ik steeds op meer vertraging, want Nederland – Brazilie werd uitgezonden in de pub op het vliegveldje! Oh mijn god wat een spanning en sensatie zo midden in de nacht. Sara trok het op een gegeven moment niet meer en ging bij de gate wachten in de angst het vliegtuig te missen, maar ik kon het niet laten om te blijven kijken. Ik had de hele middag Nederlandse voetbal liedjes gezongen en was in de grootste overtuiging dat we zouden winnen (echt waar, ik zeg het niet omdat we hebben gewonnen, vraag maar aan Sara die me de hele dag voor de grootste optimist die ze ooit ontmoet had uitmaakte). Toen we aankwamen in de pub en zagen dat het al 1-0 was begon ik dan toch ook te twijfelen. Maar toen werd het 1-1 en begonnen een paar dronken Australiers GO BRAZIL te roepen, maar toen werd het 2-1 dus lekker puh voor hen! Toen smste Sara me dat mensen toch echt begonnen te boarden maar het was nog 20 minuten speeltijd… Gelukkig kreeg toen een Braziliaan een rode kaart en kon ik met een enigzins gerust hard op het vliegtuig stappen. Compleet uitgeput van de spanning viel ik gelukkig snel in slaap, dus we waren snel in Melbourne, ookal was het 5 uur vliegen!

Het was dus even wennen aan de kou, maar het is weer leuk om in Melbourne te zijn. Zaterdag was Toha jarig, en we slapen in haar huis dus we hadden een beetje geholpen met de voorbereiding: sushi en pastasalade maken, en daarna gingen we nog uit naar een superleuke plek vlakbij mijn oude huis (dat was wel een beetje een raar idee hoor). Toen wij thuis kwamen van het uitgaan was Sara net opgestaan want die ging Ilse, haar huisgenote uit Nederland ophalen van het vliegveld halen, want die gaat met ons mee langs de oostkust rijden en ook nog twee weken mee naar Cambodia.
Ik zie nu alweer uit naar warmte, dus we gaan waarschijnlijk zo snel mogelijk naar het noorden.

Darwin was trouwens echt heel vet, de eerste dag hebben we flink gechilled in het park, en zijn we s avonds naar een marktje geweest bij het strand. Toen zijn we 3 dagen naar Kakadu national park geweest, waar we krokodillen hebben gezien, allerlei rare vogels en muurschilderingen van de Mimi (zo noemen de Aboriginals van die streek de geesten van de voorouders).

Verder heb mijn angsten overwonnen wat betreft stijle muren beklimmen en hebben we gezwommen in watervallen. S avonds kookten we ons eten op een kampvuur en we sliepen in alleen een binnentent dus konden zo de sterren zien vanuit ons slaapzakje. Sara heeft sowieso het record van aantal muggenbulten gebroken en mijn huid begint langzaam te wennen aan de scherpe brandende Australische zon, wie weet krijg ik nog eens een kleurtje anders dan rood!

Nou, dat was het voor nu weer, als afsluiter wil ik nog een ding zeggen
HOLLAND KAMPIOENEEEEEEEEE

Xx Sterre



Salties noemen ze deze soort crocs!



Fotos maken van mooie uitzichten



Twee blije klimmers in de warmte



Zwemmen in een waterval



Donderdag was het Northern Territory day (de state waar Darwin de hoofdstad van is) en was er s avonds supermooi vuurwerk dat van boten op zee werd afgestoken.



In Darwin waren twee boten van het Amerikaanse leger aangekomen met 3000 mariniers die vakantie kwamen vieren in Darwin... Darwin is niet zo groot.. Het was.. laat ik zeggen.. interessant..

Yuendumu: Dots, Dogs and Dreamings

Lieve Allemaal,

Dan nu mijn eerste bericht als vakantievierende backpacker! Ik ben op het moment in Yuendumu, een Aboriginal community met zo´n 500 inwoners (en 800 honden) in het midden van Australië. Er is hier een van de vele kunst centra waar Aboriginal kunst gemaakt en verkocht wordt. Dit centrum biedt me de kans om een kijkje te nemen in de Aboriginal kunstwereld, ik ben hier 2 weken als vrijwilliger. Samen met de andere vrijwilligers uit Duitsland, Japan (ja, we keken gisteren samen het WK, en ik hoopte echt op een gelijke stand, zo zielig nu!) en Peru woon ik in een ´donga´, een soort van bungalow achtig huisje in de achtertuin van het centrum.

Door de week werken we in het kunstcentrum, waar kunstenaars uit de wijde omtrek komen om een doek en verf op te halen, en de kunstwerken die ze hebben gemaakt te verkopen. Het centrum betaalt gelijk voor de schilderijen, speren, clapsticks en kettingen die ingeleverd worden, ik denk dat het geld dat verdiend wordt met de kunst een erg groot deel is van de inkomsten van veel families hier. Sommige kunstenaars komen naar het centrum om hier te schilderen, bijvoorbeeld Shorty, altijd vergezeld door zijn 3 honden, en Rosie, twee van onze buren die allebei al heel wat jaartjes oud zijn. Rosie is een beetje dementerend en vertelt iedere dag weer trots over haar kleinzoon die football speelt in Darwin en Melbourne. Ook is een van mijn favoriete kunstenaars, Alma, op het moment in het centrum aan het schilderen. Zij schildert de seven sisters dreaming, een verhaal over 7 zussen die achterna gezeten werden door een man en om henzelf te beschermen als vuur gingen branden en de lucht in gingen, waar ze in de Pleiaden veranderden. Ze is op het moment met een doek van 2 bij 3 meter bezig, en dat is dus een beetje lastig mee naar huis te nemen.

Het werk in het centrum bevalt me erg goed, het is gevarieerd en nu ik er een tijdje ben heb ik wat meer overzicht over wat gedaan moet worden en ook wat meer vrijheid om te kiezen wat ik doe. Een schilderij begint met een doek dat gespannen wordt om een houten frame. Het doek wordt in grondverf gezet, geel, bruin of zwart. Dan wordt een tweede laag verf aangebracht, rood, paars, blauw of zwart en de grondkleur bepaalt hoe de tweede laag uitkomt. Vervolgens verdwijnt het doek in de grote stapel met doeken in het schuurtje totdat het mee naar huis genomen wordt door een kunstenaar om geverfd te worden. Ook neemt de kunstenaar kleine potjes met verf mee, gemengd in alle kleuren van de regenboog. Als het doek weer terugkomt wordt eerst gekeken of het nog bijgewerkt moet worden, soms is verf een beetje uitgeveegd of is het tijdens het vervoeren beschadigd. Daarna wordt het van het houten frame getrokken, geprijsd en in de galerie gelegd. Al deze taken worden door vrijwilligers gedaan dus er is genoeg te doen!

In het weekend kan ik vooral heerlijk uitrusten, van de zon genieten, mijn boek in de hangmat lezen en naar Yuendumu Hill fietsen om de prachtige zonsondergangen te zien. Ook heb ik een kijkje kunnen nemen in het kerkje dat hier gebouwd is door de missionarissen zo´n 50 jaar geleden. Ik was een beetje aan het wandelen en kwam een man tegen en groette hem. Ik was net langs de kerk gekomen en vroeg hem of hij me uit kon leggen wat Baptisten precies waren, want er stond dat het een Baptisten kerk was. Dat uitleggen kon hij helaas niet (pappa wel misschien?) maar hij had heel toevallig wel de sleutel van het kerkje en vroeg of ik een kijkje wilde kijken. De kerk zelf was niet echt een bijzonder gebouw, maar er hingen een aantal schilderijen aan de muur die het scheppingsverhaal vertelden in een Aboriginal schilder stijl. God was bijvoorbeeld 3 boogjes (de drie eenheid) en dan hadden die drie boogjes een denkwolkje met de tekens voor mens, emu, water, kangaroe enz. erin. Ik vond het erg interessant om te zien en ook wat de man erbij vertelde was leuk om te horen. Hij bleef zich maar verontschuldigen omdat hij niet precies wist hoe het nou met die god enzo zat, dat wisten de Elders, misschien moest ik het hen vragen, want hij was het nog aan het leren.

Over een weekje is het helaas alweer voorbij en dan ga ik naar Darwin, helemaal in het noorden van Australië, om Sara weer te ontmoeten, die op het moment op een boerderij groenten aan het verbouwen is, en met haar verder te reizen, nieuwe avonturen tegemoed!

Veel liefs!
Xx Sterre




Zelfs de schorten zijn een kunstwerk!



Onze donga en het kunstcentrum op de achtergrond



Roeren in een grote pot met verf!



Rosie aan het werk



Een leuk huisdiertje



Zonsondergang vanaf Yuendumu Hill, mooi fietstochtje!



Saori en ik, gelukkig nog vriendjes na Nederland vs Japan



Blijft maar doorgaan, die mooie zonsondergangen!

Fiji time!

Bula!!

Grote kans, dat als je in Suva over straat loopt, je deze Fiji welkomstgroet iedere 10 meter van een voorbijganger hoort. En als je op de bus staat te wachten waarvan je weet dat hij binnenkort komt wordt je wel twintig keer gevraagd waar je heen moet en wordt je ook twintig keer verzekerd dat hij er binnenkort aankomt. Ja dat wisten we al…
Kortom, een vriendelijk volkje die Fijiërs! En ook een volk met een goede handelsgeest, want die vriendelijkheid zetten ze ook ten alle tijden in om hun prullaria aan toeristen te slijten.

Donderdagnacht vertrok ik in alle vroegte met de taxi naar het busstation en werd vervolgens naar het vliegtuig gereden, en om 8 uur s morgens was ik al in Sydney! Toen het vliegtuig naar Fiji met mooie uitzichten over Sydney en over de kust van Fiji. Op het vliegveld had ik mijn eigen welkomstcomité bestaande uit Marthe en mensen van het hostel. Marthe had net 3 maanden op Tuvalu gezeten, een eilandengroep ergens ver in de Pacific, dus die snakte naar westers eten en had al een mooi pizza restaurantje uitgekozen om te gaan eten. Toen kon ik tevreden in slaap vallen na die lange reisdag.

In de volgende dagen hebben we een dag gechilled op een onbewoond eilandje van ongeveer 50 bij 90 meter, waar we konden snorkelen en het koraal hebben bekeken vanuit een mini onderzeeër. Ook hebben we onze conditie op de proef gesteld in het tropisch regenwoud, waar we bergen beklommen om watervallen te zien, we hebben van het uitzicht vanuit de haven in Suva genoten en in bussen zonder ramen gezeten. Ook hebben we veel mannen in rokken gezien, zelfs het politie uniform heeft een rok voor mannen (een beetje pocahontas-stijl, wit met van die karteltjes aan de onderkant).

Toen was het weer tijd om afscheid te nemen van Fiji en het tropische klimaat en van Marthe… al was dat laatste maar voor even want de volgende dag zagen we elkaar weer op de trappen van het operahuis in Sydney! Marthe had een 10 uur lang durende overstap dus had haar backpack op het vliegveld gestald en zo konden we nog een dagje door Sydney slenteren. Sydney heeft een stuk meer oude gebouwen en toeristische bezienswaardigheden dan Melbourne, prima dus om een paar dagen daar door te brengen als toerist. Ook was de Sydney Biënnale of Art net aan de gang, dus nadat ik afscheid had genomen van Marthe heb ik nog een dag in het museum of contemporary art doorgebracht en ben ik met de ferry naar een eilandje gegaan waar vroeger een gevangenis was maar waar nu ook allemaal kunstenaars hun kunst tentoonstelden. Echt een supervette plek om dat te doen! Zaterdag kwam ook Jessica aan, het Australische meisje dat om de wereld is gezeild. Het was groots aangepakt en voor het Operahuis was een roze loper voor haar uitgelegd, maar toen ik hoorde dat het nog 2 uur zou duren voordat ze er zou zijn besloot ik daar niet op te wachten en de stad verder te verkennen.

Zaterdag avond kwam ik was ik weer thuis in koud Melbourne, de bladeren zijn van de bomen aan het vallen en de dagen van in een t-shirtje rondlopen zijn nu volgens mij echt voorbij. Ik begin nu weer met frisse moed aan de laatste essays en dan is het over 3 weken alweer gedaan met de uni-pret! De laatste loodjes…..

Liefs
Sterre







Op zee!



In de onderzeeer



Koraal!



Waaier vlechten van palmbladeren



Diner in de Lodge



In het regenwoud bij de watervalletjes



Afkoelen in het zwembad



Sydney!